Sprinten bergop

Sprinten tegen een berg op moet ongeveer hetzelfde voelen als zwemmen met een jas vol bakstenen of als een labrador met obesitas die door het lange gras rent. Het laat je benen exploderen, zweet uit je voorhoofd gutsen. Het doen is één, maar het volhouden is twee.

Hoe kan het zijn dat Sagan het zo makkelijk laat ogen? Als een jonge ree sprong hij weg en niemand was bij machte om hem ook maar enigszins bij te blijven. Hij kon zelfs zijn meest joviale danspasje laten zien, terwijl hij de finishlijn passeerde. De Slowaak gaf vol (Liqui)gas. Waar haalde hij het vandaan?

Peter komt waarschijnlijk uit een sterke bloedlijn. De pas tweeëntwintigjarige Slowaak, geboren in Zilina, heeft namelijk ook nog een broer die profwielrenner is. Ik ben benieuwd wat mama Sagan in hun eten deed. Had ze nog wat toverdrank gevonden van een oude Druïde? Druppelde ze zo nu en dan wat anabole tussen hun cornflakes? Misschien dronken ze wel epo aan de ontbijttafel.

Laten we van het positieve uitgaan en al het doemdenken achterwege laten. Sagan fietst op dit moment als een bezetene. Het is een groot talent waar we nog veel van gaan horen. De kracht en techniek heeft hij overgehouden aan jeugdjaren bikkelen op de mountainbike en wielrenfiets in het bos. Ik verwacht dat een Slowaaks bos heel zompig gras heeft, dat het er vaak waait en dat er veel heuveltjes liggen waar hij  iedere dag tegen omhoog sprintte.